นิทาน – ตำนาน

นางผมหอม

 

ถ้ำเอราวัณ อยู่ในเขตพื้นที่อำเภอนาวัง จังหวัดหนองบัวลำภู ห่างจากเส้นหนองบัวลำภู-เลย ตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 210ไปทางทิศเหนือประมาณ 2 กิโลเมตร จะพบภูเขาหินปูน (ภูโดด) ตั้งอยู่ภายในจะมีถ้ำขนาดใหญ่และมีบันไดขึ้นลงประมาณ 621 ชั้น ภายในถ้ำจะมีหินงอกหินย้อยสวยงามวิจิตรพิสดารมาก ถ้ำนี้ถ้ามองภายในถ้ำขึ้นข้างบนจะทะลุฟ้าคล้ายหอดูดาว และสามารถมองดูทิวทัศน์บริเวณใกล้เคียงได้อย่างเหมาะสม ถ้ำนี้เป็นสถานที่เกิดนิทานพื้นบ้าน เรื่อง “นางผมหอม” ซึ่งมีการเล่าสืบต่อกันมาอย่างต่อเนื่อง  ตามประวัติความเป็นมาเล่าว่า เจ้าเมืองนครศรีมีพระธิดานามว่า “นางสีดา” วันหนึ่งนางเที่ยวชมป่าไม้และเกิดหลงทางกลางป่า และกระหายน้ำมากจึงดื่มน้ำในรอยเท้าพญาช้างสาร ก่อน พอเดินต่อไปกระหายน้ำอีกจึงดื่มในรอยเท้าวัวกระทิง ปรากฏว่านางสีดาตั้งครรภ์ และถึงเวลาคลอดลูกได้หญิงฝาแฝด คนพี่เชื้อสายพญาช้างสาร มีนามว่านางผมหอม เพราะเส้นผมของนางมีกลิ่นหอม คนน้องมีเชื้อสายวัวกระทิงมีนามว่านางลุน เพราะเกิดมาทีหลังจึงได้นามว่านางลุน เมื่ออายุได้ 13 ปี ได้ออกตามหาบิดาไปในป่า ต่อมาทั้งสองได้พบพญาช้างสารแต่ไม่รับเป็นลูกทั้งสองคน พญาช้างสารได้พิสูจน์ด้วยการอธิฐานให้เด็กทั้งสองไต่บนงาของตนใครข้ามไปได้จึงจะเป็นลูก ผลปรากฏว่านางผมหอมไต่งาช้างข้ามไปได้ ส่วนนางลุนไต่งาช้างและก้าวเท้าพลาดาตกมาศีรษะกระแทกพื้นเสียชีวิต พญาช้างสารได้พานางผมหอมไปอาศัยอยู่ในถ้ำช้าง (ถ้ำเอราวัณ) จนกระทั่งนางผมหอมเจริญวัยโตเป็นสาวลงเล่นน้ำและเสี่ยงทายเพื่อหาคู่ครอง โดยการนำเอาปอยผมและสารเสี่ยงทายบรรจุลงในผอบแก้วแล้วอธิฐานลอยน้ำไป จนกระทั่งถึงเมืองเป่งจาน ขุนไทกษัตริย์ผู้ครองนครเก็บผมนั้นได้ และออกตามหานางผมหอมจนพบกันที่ถ้ำเอราวัณแห่งนี้ เมื่อทั้งสองพบกันก็เกิดความรักใคร่เสน่หาซึ่งกันและกัน ทั้งสองครองรักกันจนมีบุตรธิดาด้วยกัน 2 คน คือ คนพี่เป็นชายนามว่า “สีลา” คนน้องเป็นหญิงนามว่า “ชาดา” ต่อมาทั้งสองได้พาบุตรธิดาหนีพญาช้างสารจะไปอยู่เมืองเป่งจานนคร ฝ่ายพญาช้างสารได้ออกตามหาลูกและหลานจนพบ ด้วยความเสียใจที่ถูกลูกและหลานทิ้งไปอยู่เมืองอื่นจึงขาดใจตาย ก่อนตายได้ได้มอบงาของตนให้ขุนไทไว้เป็นอาวุธ เพื่อป้องกันตนเอง   ขณะที่กำลังเดินทางและพักแรมจนกว่าจะถึงเมืองเป่าจานนครนั้น ปรากฏว่าเส้นทางนั้นมีนางผีป่าเฝ้าอยู่และเกิดความเสน่หาในขุนไท เมื่อนางผมหอมอาบน้ำจึงถูกนางผีป่าผลักตกน้ำไป และนางผีป่าก็แปลงตนเองเป็นนางผมหอมแทนโดยที่ขุนไทไม่รู้ตัว เมื่อเมืองเป่งจานนครนางผีป่าก็เข้าอยู่ในวังด้วยกับขุนไทในช่างระยะเวลาหนึ่ง แต่เนื่องจากพฤติกรรมของนางผีป่าแปลงแตกต่างกันกับนางผมหอมจริง เมื่อขุนไททราบความจริงจึงหาทางกำจัดนางผีป่า และไปรับนางผมหอมมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ต่อมาได้ไปเยี่ยมมารดาที่เมืองนครศรีเป็นช่วงที่นางสีดาขึ้นครองเมืองแล้ว ขุนไท นางผมหอม และบุตรธิดาจึงกลับปกครองเมืองเป่าจานสืบมา ตำนานนี้ต่อมาบันทึกไว้กลายเป็นวรรณกรรม หนังสือผูกใบลาน เขียนเป็นตัวหนังสือไทยน้อยใช้อ่านในงันเฮือนดี ต้นฉบับไม่เห็นที่นำมาบันทึกได้จาก จารุบุตร เรืองสุวรรณ นับเป็นวรรณกรรมที่มีสถานที่เกิดอยู่ในเขตพื้นที่หนองบัวลำภู

 

 

อ้างอิงhttp://xn--o3cdbaaf0a2nen1byqc.whitemedia.org/